ผลการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันหลอดเลือดดำอักเสบในผู้ป่วยที่ได้รับยาหัวใจหรือยาออกฤทธิ์บีบหลอดเลือด (Amiodarone /vasopressors) หอผู้ป่วยหนักโรคหัวใจ โรงพยาบาลขอนแก่น

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลอง  (Quasi- experimental research) แบบสองกลุ่ม คือ กลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดหลอดเลือดดำอักเสบในผู้ป่วยได้รับยาหัวใจหรือยาออกฤทธิ์บีบหลอดเลือด (Amiodarone/vasopressors) ต่อการเกิดหลอดเลือดดำอักเสบ ระดับความรุนแรงหลอดเลือดดำอักเสบ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 60 ราย เป็นผู้ป่วยได้รับยาหัวใจหรือยาออกฤทธิ์บีบหลอดเลือด เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยหนักโรคหัวใจ โรงพยาบาลขอนแก่น   ในระหว่างเดือนเมษายน-มิถุนายน 2566 โดยกลุ่มควบคุมจำนวน 30 ราย ได้รับการพยาบาลตามปกติ  และกลุ่มทดลองจำนวน 30 ราย ได้รับดูแลตามแนวปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันหลอดเลือดดำอักเสบในผู้ป่วยได้รับยาหัวใจหรือยาออกฤทธิ์บีบหลอดเลือดที่พัฒนาขึ้น  เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง และพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานที่หอผู้ป่วยหนัก จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  ประกอบด้วย  1)เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล  ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินการเกิดและระดับความรุนแรงหลอดเลือดดำอักเสบ  แบบสอบถามความคิดเห็นพยาบาลต่อการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาล  แบบประเมินความพึงพอใจของพยาบาลต่อการแนวปฏิบัติการพยาบาลที่พัฒนาขึ้น  2) เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง   ได้แก่ แนวปฏิบัติทางการพยาบาลเพื่อป้องกันการเกิดหลอดเลือดดำอักเสบที่พัฒนาขึ้น โดยใช้โมเดลการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ของซูคัพ  โดยใช้สถิติ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และเปรียบเทียบอุบัติการณ์หลอดเลือดดำอักเสบ ระดับความรุนแรงหลอดเลือดดำอักเสบ  ใช้สถิติ  Independent T-test 

ผลการศึกษา พบว่า

• การเกิดหลอดเลือดดำอักเสบในกลุ่มทดลอง น้อยกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05)
• ระดับความรุนแรงการเกิดหลอดเลือดดำอักเสบ พบว่า กลุ่มทดลองมีระดับความรุนแรงหลอดเลือดดำอักเสบ น้อยกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05)
• ความคิดเห็นต่อแนวปฏิบัติการพยาบาลฯที่พัฒนาขึ้น มีความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ ร้อยละ100
• ความพึงพอใจของพยาบาลต่อการแนวปฏิบัติการพยาบาลฯ ในระดับดีมากร้อยละ 90