Development Knowledge and Skills in Basic Life Support 4 Steps of People in the Community of Hua Dong Subdistrict, Na Dun District, Mahasarakham Province
Keywords:
Development knowledge, life support skills, basic life support 4 stepsAbstract
This research is an action research, the purpose is to study The development knowledge and skills in basic life support 4 steps of people in the community of Hua Dong Subdistrict. The target group for the study is general public in Hua Dong Subdistrict, 400 people. The research period is January – June 2023. Data were collected using a resuscitation knowledge test, Resuscitation skills assessment form, Satisfaction assessment form, Quantitative data analysis used descriptive statistics, Qualitative data analysis used content analysis.
The results of the research found that:
1. The problem is that people lack of knowledge about basic life support. It was found that (1) The general public does not receive training in life support, this results in a lack of knowledge and skills to save lives. (2) There are limitations due to budget, to organize training and provide knowledge to the general public.
2. Development knowledge and skills of basic life support 4 steps for people in Hua Dong Subdistrict community. The steps are as follows: 1) Build a training team. 2) Organize training of basic life support 4 steps for use with the target group. Training duration 3 hours/time.
3. Assessment of knowledge and skills basic life support 4-steps of the people had the average score of knowledge and skills in basic life support after the experiment. Higher than before the experiment statistically significant .001. And in the satisfaction assessment results, it was found that the training format and practical teaching, have the highest level of satisfaction.
References
จันทร์เพ็ญ นิลวัชรมณี, วิดาพร ทับทิมศรี, และปัญจศิลป์ สมบูรณ์.(2564). ผลของการให้ความรู้และทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์
วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี กรุงเทพ. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 37(1), 180-92.
นิษฐกานต์ แก่นจำปา,วีณา อิศรางกูร ณ อยุธยา, สนใจ ไชยบุญเรือง(2563). การพัฒนาโปรแกรมการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานสำหรับอาสาสมัรสาธารณสุขประจำหมู่บ้านตำบลโสกนกเต็น อำเภอพล จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 13(2), 414-420.
บัวบาน ปักการะโต, สหัศถญา สุขจำนงค์, อนุชิต สิ้วอินท์.(2564). การพัฒนารูปแบบการช่วยฟื้นคืนชีพแบบสัญจร โรงพยาบาลนาดูน จังหวัดมหาสารคาม. วารสารการ แพทย์ฉุกเฉินแห่งประเทศไทย, 1(2), 134-145.
เพ็ญพักตร์ ไชยสงเมือง และชัจคเณค์ แพรขาว.(2561).ผลของโปรแกรมการสอนการช่วยเหลือขั้นพื้นฐานภาวะหัวใจหยุดเต้นในนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 28(2), 118-132.
มาลี คุณคงคาพันธ์ และฐิติพันธ์ จันทร์พัน. (2558). ลักษณะผู้ป่วยภาวะหัวใจหยุดเต้นหรือหยุดหายใจและปัจจัยที่สัมพันธ์กับความสำเร็จของปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพในงานอุบัติเหตุฉุกเฉินโรงพยาบาลแม่สาย จังหวัดเชียงราย.วารสารการพยาบาล การสาธารณสุข และการศึกษา, 16(1), 53 -66.
วสันต์ ลิ่มสุริยกานต. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นคืนชีพของผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลที่ได้รับการช่วยฟื้นคืนชีพในห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา. วาสารสมาคมเวชศาสตร์ ป้องกันแห่งประเทศไทย, 8(1), 16-23.
โรชินี อุปรา, ชยธิดา นนท์เมธาวัฒน์, ทิพย์ ลือชัย และคณะ(2564) ผลของการพัฒนาศักยภาพของอาสาสมัครสาธารณสุขต่อความรู้และทักษะในการช่วยฟื้นคืนชีพเบื้องต้น. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชนนีอุตรดิตถ์, 13(2), 73-86.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ.(2562).แผนหลักการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ ฉบับที่ 3.1 พ.ศ. (2562-2565).นนทบุรี : บริษัท อัลทิเมท พริ้นติ้ง จำกัด.
แสงเดือน อภิรัตนวงศ์, ดวงพร ปิยะคง, ภัทรมนัส พงศ์รังสรรค์, นภัสนันท์ ปิยะศิริภัณฑ์, ธิตารัตน์ คำบุญ, นิศากร โพธิมาศ และคณะ. (2561). ผลของโปรแกรมการสอนช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานต่อความรู้และทัศนคติการช่วยชีวิตพื้นฐานของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 12(3); 146-157.
อิสรีย์ ปัดภัย, ฉันทนา กวีนัฏธยานนท์, และณิชกานต์ มีลุน. ผลของการใช้รูปแบบการพัฒนาความรู้และทักษะด้านการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานสำหรับประชาชนบ้านโนนทัน ตำบลในเมือง จังหวัดขอนแก่น. งานวิจัยและงานสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาท้องถิ่นที่ยั่งยืนการประชุมวิชาการระดับชาติ ราชภัฏสุราษฎร์ธานี วิจัยที่ 10 ประจำปี 2557 (รายงาน), 2557.
Bentley J.Bobrow.(2017).Telephone cardiopulmonary resuscitation is independently associated with improved survival and improved functional outcome after out of hospital cardiac arrest. Resuscitation, 122 , 135-140.
Bloom, S. J. (1975). Taxonomy of education objective. In hand book1: cognitive domain. New York: David Mckay.
Changchana, W. (2020) . Music Therapy: Calmness of Meditation Towards Unlimited Imagination. Bansomdej Music Journal, 2(1), 119-134
Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for the Behavior
Chandra, A., & Gruber, J. (2011). The Importance of the Individual Mandate-Evidence from Massachusetts. New England Journal Medicine, 364, 293-295.
Chung, S. P., Sakamoto, T., Lim, S. H., Ma, M. H-M., Wang, T. L., Lavapie, F. et al. (2016). The 2015 Resuscitation Council of Asia (RCA) Guideline on Adult Basic Life Support for Lay Rescuers. Resuscitation, 105, 145-148.
Daya MR, Schmicker, RH, Zive, DM, Rea TD, Nichol G, Buick JE, et al. (2015). Out-of-hospital cardiac arrest survival improving over time: Results from the Resuscitation Outcomes Consortium (ROC). Resuscitation, 91, 108-15.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
