การพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลในการดูแลทารกเกิดก่อนกำหนดที่มีภาวะหายใจลำบาก โรงพยาบาลมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของแนวปฏิบัติการพยาบาลในการดูแลทารกเกิดก่อนกำหนดที่มีภาวะหายใจลำบาก  โรงพยาบาลมหาสารคาม ดำเนินการระหว่างเดือนธันวาคม 2567 ถึงมิถุนายน 2568 โดยใช้กรอบแนวคิด Evidence-Based Practice Model ของ Soukup (2000) ซึ่งประกอบด้วย 4 ระยะ ได้แก่ 1) การค้นหาปัญหาทางคลินิก 2) การสืบค้นหลักฐานเชิงประจักษ์ 3) การพัฒนาแนวปฏิบัติและทดลองใช้ และ 4) การนำแนวปฏิบัติไปใช้จริงในหน่วยงาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ 1) พยาบาลวิชาชีพ 30 คน 2) ทารกเกิดก่อนกำหนด 30 ราย และ 3) ผู้ดูแลหลัก 30 ราย โดยใช้การเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ได้แก่ การสนทนากลุ่ม แบบประเมินสมรรถนะ แบบสอบถามความพึงพอใจ และแบบทดสอบความรู้ผู้ดูแลหลัก เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แนวปฏิบัติการพยาบาล และแบบประเมิน Respiratory Distress Score (RD Score) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ร้อยละ และ T-test

ผลการวิจัยพบว่า แนวปฏิบัติการพยาบาลที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย 4 ด้าน ได้แก่ 1) แนวทางการดูแลทารกเกิดก่อนกำหนด 2) สมรรถนะของพยาบาล 3) ทักษะและความรู้ของผู้ดูแลหลัก และ 4) การนิเทศทางคลินิก หลังการพัฒนาพยาบาลสามารถใช้แบบประเมิน RD Score ได้อย่างถูกต้องเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 90   อัตราอุบัติการณ์ทารกทรุดลงโดยไม่คาดหมายและการย้ายเข้าหอผู้ป่วยทารกวิกฤตโดยไม่ได้วางแผนลดลง   ร้อยละ 6.66 สมรรถนะพยาบาลเพิ่มขึ้นในทุกด้านอย่างมีนัยสำคัญ (P < .05) และความรู้ของผู้ดูแลหลักเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P < .001) อัตราการปฏิบัติตามแนวทางเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 98.28 และความพึงพอใจต่อแนวปฏิบัติอยู่ในระดับมากร้อยละ 95.28