การพัฒนาระบบการคัดแยกประเภทผู้ป่วย งานผู้ป่วยนอกและอุบัติเหตุฉุกเฉิน โรงพยาบาลนาเชือก จังหวัดมหาสารคาม
คำสำคัญ:
การพัฒนาระบบ, การคัดแยกประเภทผู้ป่วย, การพยาบาลฉุกเฉินบทคัดย่อ
การวิจัยเชิงปฏิบัติการนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลระบบการคัดแยกประเภทผู้ป่วย ในงานผู้ป่วยนอกและอุบัติเหตุฉุกเฉิน โรงพยาบาลนาเชือก กลุ่มตัวอย่างคือพยาบาลที่ปฏิบัติงานในแผนกผู้ป่วยนอกและอุบัติเหตุฉุกเฉิน จำนวน 13 คนและผู้ป่วยที่มารับบริการในงานผู้ป่วยนอกและอุบัติเหตุฉุกเฉิน คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 400 คน แบ่งเป็น 3 ระยะ ระยะที่ 1 ระยะเตรียมการ ระยะที่ 2 ระยะพัฒนาระบบการคัดแยกประเภทผู้ป่วย ระยะที่ 3 ระยะประเมินผล เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ประกอบด้วย แบบประเมินความสามารถในการคัดแยกประเภทผู้ป่วย แบบประเมินความพึงพอใจ และระบบการคัดแยกประเภทผู้ป่วย รวบรวมขอมูลระหว่างเดือนธันวาคม 2566-สิงหาคม 2567 วิเคราะห์ขอมูลด้วยสถิติ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและสวนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษา : พบว่าระบบการคัดแยกประเภทผู้ป่วยที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย 4 หมวด พยาบาลมีความสามารถในการคัดแยก ร้อยละ 92.30 มีความพึงพอใจในการใช้ระบบการคัดแยก ร้อยละ 86.67 และอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย 4.41 (S.D.= 0.33) ผลลัพธ์ของระบบการคัดแยกประเภทผู้ป่วย ในปี พ.ศ.2567 อัตราการคัดกรองผิดพลาด Under triage ลดลงเหลือ ร้อยละ 1.75 นอกจากนี้ ยังพบว่าไม่มีผู้ป่วยอาการทรุดลงขณะรอ
สรุปผลการศึกษา : ระบบการคัดแยกประเภทผู้ป่วยที่พัฒนาขึ้นสะท้อนผลของการมีระบบที่ชัดเจน รวมถึงการใช้เครื่องมือที่สนับสนุนการประเมินอาการได้แม่นยำยิ่งขึ้น แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพของการพัฒนาระบบการคัดแยกผู้ป่วยที่สามารถลดความคลาดเคลื่อนในการประเมินความรุนแรงของผู้ป่วยได้อย่างมีนัยสำคัญ
เอกสารอ้างอิง
ขนิษฐา ทองบุญเรือง, อมรรัตน์ วัฒนศรี, และวรรณา บุญประเสริฐ. (2563). การพัฒนาแนวทางการคัดแยกผู้ป่วยฉุกเฉินในโรงพยาบาลชุมชน. วารสารพยาบาลศรีนครินทรวิโรฒ, 15(2), 45–58.
จันทราภรณ์ แสงทอง. (2561). การประเมินผลการใช้ระบบคัดแยกผู้ป่วยแบบ 5 ระดับในห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลชุมชน. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 28(3), 35–48.
พิมพ์พิศา นามวิเศษ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อแรงจูงใจในการทำงานของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลชุมชน.วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 33(1), 67–78.
โรงพยาบาลนาเชือก. (2566). รายงานสถานการณ์การคัดแยกผู้ป่วย งานอุบัติเหตุฉุกเฉิน ปีงบประมาณ 2566.มหาสารคาม: โรงพยาบาลนาเชือก.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2566). แนวทางเวชปฏิบัติการคัดแยกผู้ป่วยในห้องฉุกเฉิน. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2556). เกณฑ์การคัดแยกผู้ป่วยฉุกเฉินและจัดลำดับบริบาล ณ ห้องฉุกเฉินตามหลักเกณฑ์ที่ กพฉ. กำหนด (ฉบับที่ 1). กรุงเทพฯ: สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ.
สุภาวดี พรมทา, วิไลพร ธรรมพุทธา, และกาญจนา สุวรรณชัย. (2564). ผลของการฝึกอบรมต่อความสามารถในการคัดแยกผู้ป่วยของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลชุมชน.วารสารพยาบาลทหารบก,22(3), 85 – 96.
สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2566). ยุทธศาสตร์ชาติด้านสาธารณสุข พ.ศ. 2566–2570. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.
อุทุมพร วงษ์ศรี, และสุภัทรา จันทรทิพย์. (2565). การพัฒนาระบบการคัดแยกผู้ป่วยในห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลชุมชน. วารสารพยาบาลศรีนครินทรวิโรฒ, 17(2), 35–46.
American College of Emergency Physicians. (2021). Emergency department triage.Washington, DC: ACEP Press.
Kemmis, S., & McTaggart, R. (2000). Participatory action research. In N. K. Denzin & Y. S. Lincoln (Eds.), Handbook of qualitative research (2nd ed., pp. 567–605). Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.
Yamane T. (1973). Statistics: an introductory analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row.
World Health Organization. (2023). Global status report on emergency and trauma care systems. Geneva: WHO.
World Health Organization. (2019). The triage system in emergency departments is globally recognized. Geneva: World Health Organization.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
