ศึกษาปัจจัยเสี่ยงในการเกิดโรคลมชักในผู้ป่วยเด็ก ที่มีภาวะสมองพิการ: การศึกษาย้อนหลัง

บทคัดย่อ

บทนำ โรคลมชักเป็นโรคร่วมที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่มีภาวะสมองพิการ และส่งผลต่อความรุนแรงของภาวะสมองพิการและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย การศึกษาเพื่อหาปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคลมชักในผู้ป่วยภาวะสมองพิการ
วิธีการศึกษา การศึกษาข้อมูลแบบย้อนหลังในผู้ป่วยที่มีภาวะสมองพิการที่อายุน้อยกว่า 15 ปี โรงพยาบาลหาดใหญ่ ตั้งแต่ 1 มกราคม ถึง 31 ธันวาคม พ.ศ. 2562 ใช้การวิเคราะห์แบบ logistio regression เพื่อหาปัจจัยเสี่ยงในการเกิดโรคลมชักในผู้ป่วยที่มีภาวะสมองพิการ
ผลการศึกษา ผู้ป่วยที่มีภาวะสมองพิการในการศึกษา 131 รายมีกลุ่มที่มีโรคลมชัก 56 ราย (ร้อยละ 42.75) และไม่มีโรคลมชัก 75 ราย (ร้อยละ 57.25) กลุ่มที่มีโรคลมชักมีรูปแบบสมองพิการแบบ spastio tetraplegia สูงสุด 38 ราย (ร้อยละ 67.86) แต่กลุ่มที่ไม่มีโรคลมชักมีรูปแบบสมองพิการแบบ spastio diplegia สูงสุด 28 ราย (ร้อยละ 37.33) เมื่อนำปัจจัยที่มีแนวใน้มว่าจะเกิดความเสี่ยงในการเกิดโรคลมชักมาวิเคราะห์ด้วยสถิติแบบ multivariate logistio regression พบว่า ประวัติการชักแรกเกิด ('OR 21.6, 95% CI 2 58-180.72. p-valuc 0.005) การติดเชื้อเยื่อหุ้มสมอง aOR 13.82 95% CI 2 44-78.12 P valuc 0.003) และกลุ่มที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้เองต้องใช้อุปกรณ์ช่วย (nor-ambulation) (aOR 5.59 95% CI2.3-13.60,
P-valuc 0.001) เป็นปัจจัยเสี่ยงในการเกิดโรคลมชักอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ นอกจากนี้พบว่าลักษณะการชักที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่มีภาวะสมองพิการคือ generalized 28 ราย (ร้อยละ ร0) และคลื่นไฟฟ้าสมองแบบ focal 22 ราย (ร้อยละ 39. 29)
สรุป ประวัติการชักแรกเกิด ประวัติการติดเชื้อในระบบประสาทส่วนกลางและกลุ่มที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้เองต้องใช้อุปกรณ์ช่วย (non-ambulation) เป็นปัจจัยเสี่ยงที่จะเกิดโรคลมชักในผู้ป่วยที่มีภาวะสมองพิการแบบมีนัยสำคัญทางสถิติ