การศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเด็กโรคซนสมาธิสั้น

บทคัดย่อ

ความเป็นมา: โรค์ชนสมาธิสั้น (Attention-deici/hyperactivity disorder) เป็นหนึ่งในโรคเรื้อรังทางด้านพัฒนาการและพฤติกรรมที่พบบ่อยในเด็กและวัยรุ่น เกิดจากความผิดปกติของพัฒนาการทางสมองซึ่งส่งผลต่อพฤติกรรม อารมณ์ การเรียน การทำงาน หรือการเข้าสังคม นอกเหนือจากประสิทธิภาพในการรักษาโรคที่ดีแล้ว การช่วยให้ผู้ป่วยเด็กเหล่านี้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นจึงเป็นเป้าหมายในการรักษาที่สำคัญ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเด็กโรดชนสมาธิสั้น อายุ 6 - 15 ปี
วิธีการศึกษา: การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบตัดขวาง ผู้เข้าร่วมการศึกษา คือ ผู้ป่วยเด็กโรคซนสมาธิสั้นอายุ 6-15 ปี ที่มารับบริการในคลินิกพัฒนาการเด็ก โรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช ทำการศึกษาระหว่างเดือนกรกฏาคม พ.ศ. 2562 ถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2564 เก็บข้อมูลจากการตอบแบบสอบถามโดยผู้ปกครอง ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลทั่วไป, Pediatric Quality of Life InventoryTM 4.0 Core Scales (PedsQL) ฉบับภาษาไทย และ Parenting Stress Index-Short Form (PSI-SF)
ผลการศึกษา: ผู้เข้าร่วมวิจัยจำนวน 110 รายคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตโดยรวม 64.9 13.02 คะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตด้านกายภาพสูงกว่าด้านจิตสังคม ผู้ป่วยเด็กโรคซนสมาธิสั้นที่ไม่มีโรคร่วมหรือได้รับการรักษาด้วยพฤติกรรมบำบัดมีคะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตโดยรวมสูงกว่าผู้ป่วยเด็กที่มีโรคร่วมหรือได้รับการรักษาด้วยพฤติกรรมบำบัคร่วมกับยา คะแนนเฉลี่ยคุณภาพชีวิตโดยรวมของผู้ป่วยเด็กที่ผู้ปกครองอยู่ร่วมกับสามีภรรยา ไม่มีโรคทางกายสูงกว่าผู้ป่วยเด็กที่ผู้ปกครองมีปัญหาดังกล่าว ความเครียดของผู้ปกครองมีความสัมพันธ์เชิงลบกับคุณภาพชีวิตผู้ป่วยเด็กโรคซนสมาธิสั้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
สรุป: ผู้ป่วยเด็กโรคชนสมาธิสั้นมีคุณภาพชีวิตด้านจิตสังคมด้อยกว่าด้านกายภาพ และคุณภาพชีวิตด้านโรงเรียนด้อยที่สุด ความเครียดของผู้ปกครองมีความสัมพันธ์เชิงลบกับคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเด็กโรคซนสมาธิสั้น การประเมินและดูแลผู้ป่วยเด็กโรคซนสมาธิสั้นและครอบครัวอย่างองค์รวม อาจส่งผลให้คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเด็กเหล่านี้ดีขึ้น