แนวทางการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงโดยการมีส่วนร่วม ของทีมสหวิชาชีพและภาคีเครือข่ายชุมชน อำเภอกุดรัง จังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การวิจัยและพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและประเมินผลแนวทางการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงโดยการมีส่วนร่วมของทีมสหวิชาชีพและภาคีเครือข่ายชุมชน อำเภอกุดรัง จังหวัดมหาสารคาม ดำเนินการพัฒนาแนวทางการดูแลร่วมกับทีมสหวิชาชีพและภาคีเครือข่ายชุมชนที่เกี่ยวข้อง ตามแนวทาง 6 เสาหลักของระบบสุขภาพขององค์การอนามัยโลก ระยะเวลาวิจัย เดือน เดือน สิงหาคม 2565 - กันยายน 2566 เครื่องมือในการวิจัย แนวคำถามการสัมภาษณ์เชิงลึก  สนทนากลุ่ม แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง แบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลข้อมูลเชิงปริมาณโดยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้วิธีวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัย พบว่า แนวทางการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินที่มีความเสี่ยงสูงต่อการก่อความรุนแรงโดยการมีส่วนร่วมของทีมสหวิชาชีพและภาคีเครือข่ายชุมชน อำเภอกุดรัง จังหวัดมหาสารคาม ประกอบด้วย 1) การจัดระบบสนับสนุนการจัดบริการดูแลโดยขับเคลื่อนการดำเนินงานผ่านคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ มีการสนับสนุนการดำเนินงานจากทุกภาคส่วน จัดระบบสนับสนุนยา อุปกรณ์ที่จำเป็น การสื่อสารผ่านช่องทาง line group   2) การจัดการระบบจัดบริการดูแลรักษาที่มีประสิทธิภาพโดยมีการคัดกรองประเมินเพื่อจัดระดับความรุนแรงดูแลเร่งด่วน จัดทำ CPG การดูแลขณะเกิดเหตุในชุมชน  ขณะอยู่โรงพยาบาล ขณะส่งต่อผู้ป่วยและการเตรียมจำหน่ายสู่ชุมชน 3) การพัฒนาศักยภาพบุคลากรโรงพยาบาล โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลและภาคีเครือข่ายชุมชนในการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉิน 4) การกำหนดบทบาทหน้าที่ทีมสหวิชาชีพและภาคีเครือข่ายชุมชนในการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉิน ประเมินผลพบว่า บุคลากรที่เกี่ยวข้องมีการปฏิบัติตามแนวทางดูแลภายหลังดำเนินการเพิ่มขึ้นทุกด้าน ทีมสหวิชาชีพและภาคีเครือข่ายชุมชน มีความพึงพอใจต่อแนวทางการดูแลในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินได้รับการประเมินพฤติกรรมก้าวร้าวและจัดการดูแลตามความเร่งด่วน  ได้รับการรักษาครบถ้วนตามแผนการรักษา เพื่อการรักษาต่อเนื่อง/ส่งต่อ ร้อยละ 100 และไม่พบอุบัติการณ์ทำร้ายตนเองหรือผู้อื่น