การพัฒนาระบบการดูแลรักษาผู้ป่วยวัณโรค จังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้ เพื่อพัฒนาระบบการดูแลรักษาผู้ป่วยวัณโรค จังหวัดมหาสารคาม เป็นวิจัยเชิงปฏิบัติการ แบ่งเป็น 4 ขั้นตอน คือ วางแผน ปฏิบัติการ สังเกตการณ์ และสะท้อนผลการปฏิบัติ ระยะเวลาดำเนินการ ตุลาคม 2564 – กันยายน 2565  ผู้มีส่วนร่วมในการศึกษา ประกอบด้วย แพทย์ เภสัชกร พยาบาลวิชาชีพ นักวิชาการสาธารณสุข  รวม 68 คน โดยเลือกแบบจำเพาะเจาะจง เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ การสนทนากลุ่ม การสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสังเกต แบบสอบถามความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลจากการวิจัย พบว่า

1. จากการวิเคราะห์ปัญหาที่เกิดขึ้น พบว่า ในแต่ละหน่วยงานขาดการประสานในการทำงานและไม่ต่อเนื่อง การคัดกรองผู้ป่วยวัณโรครายใหม่ไม่ครอบคลุม บุคลากรขาดประสบการณ์การดูแลผู้ป่วย แนวปฏิบัติการดำเนินงานไม่ชัดเจน ขาดการประชาสัมพันธ์ความรู้เกี่ยวกับโรค ผู้ป่วยรับประทานยาไม่ต่อเนื่อง ขาดแคลนงบประมาณ การติดตามดูแลผู้ป่วยไม่ต่อเนื่อง
2. การพัฒนาระบบการดูแลรักษาผู้ป่วยวัณโรค จังหวัดมหาสารคาม ประกอบด้วย 1) การพัฒนาศักยภาพของผู้ดูแล 2) การสร้างแนวทางและแนวปฏิบัติในการดูแลผู้ป่วย 3) ดำเนินการคัดกรองผู้ป่วย และผู้สัมผัสโรค 4) การพัฒนาศักยภาพเจ้าหน้าที่ในการดูแลผู้ป่วย 5) รณรงค์ประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวัณโรคอย่างต่อเนื่อง 6) การจัดห้องแยกตรวจเฉพาะโรค 7) มีการสร้างเครือข่ายในการดูแลผู้ป่วยวัณโรค 8) การติดตามประเมินผลผู้ป่วยอย่างต่อเนื่อง
3. การประเมินผล พบว่า ระบบการดูแลรักษาผู้ป่วยวัณโรค จังหวัดมหาสารคาม ที่พัฒนาขึ้นมามีความชัดเจนสามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้ จากการประเมินมาตรฐานโรงพยาบาลคุณภาพการดูแลรักษาวัณโรค (QTB ) ผ่านเกณฑ์ประเมิน ร้อยละ 90 และความพึงพอใจผู้ป่วยวัณโรค ต่อการดูแลรักษา มีความพึงพอใจ อยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.80, SD = 0.41)