การศึกษาระบาดวิทยาคลินิกของผู้ป่วยโรคลมชัก ที่มารับการรักษาที่คลินิกผู้ป่วยนอกอายุรกรรม โรงพยาบาลมหารารารราชสีมา จำนวน 375 ราย

Abstract

ได้ทำการศึกษาผู้ป่วยที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคลมชัก ที่มารับการรักษาที่คลินิกผู้ป่วยนอกอายุรกรรม รพ.มหาราช จังหวัด นครราชสีมา ตั้งแต่ เดือน มกราคม-ธันวาคม พ.ศ. 2538 จำนวน 375 ราย พบว่า เป็นผู้ป่วยโรคลมชักจริง โดยอาศัยการซักประวัติ และการสังเกต 360 ราย เป็นผู้ป่วยที่เกิด จากเป็นลมหมดสติ 9 ราย เป็นผู้ป่วยทางด้านจิตใจที่มีอาการหายใจหอบ 6 ราย ผู้ป่วยที่เป็นโรคลมชักจริง ส่วนใหญ่เป็นชาย (ร้อยละ 65 ) อายุตั้งแต่ 15-81 ปีอายุเฉลี่ย 33 ปี อายุที่เกิดอาการชักครั้งแรกส่วนใหญ่อายุน้อยกว่า หรือเท่ากับ 25 ปี (ร้อยละ67 ) ความถี่ของการชักพบได้ตั้งแต่ 1 ครั้งปี ถึง 10 ครั้ง/ วัน (เฉลี่ย 13 ครั้ง/เดือน ) ระยะเวลาในการรักษาตั้งแต่ 3 เดือน ถึง 50 ปี (เฉลี่ย 6.3 ปี) ประวัติไข้สูง แล้วชักในเด็ก พบได้ ร้อยละ 11 และส่วนใหญ่สัมพันธ์กับการชักครั้งแรกที่อายุน้อยกว่า 15 ปี ชนิด ของการชักร้อยละ 63 เป็นชักทั้งตัว ร้อยละ 37 เป็นชักบางส่วน สาเหตุของการชัก ร้อยละ 91 ไม่ทราบสาเหตุ ร้อยละ 20 ถูกวินิจฉัยชนิดของการชักผิด ได้ตรวจวินิจฉัยโดยคลื่นไฟฟ้า ร้อยละ 7.5 และตรวจด้วยคอมพิวเตอร์สมอง ร้อยละ 2.7 การรักษา ร้อยละ 82 ได้รับยากันชักเพียงตัวเดียว ร้อยละ 66 สามารถควบคุมการชักได้