การประเมินการดูแลผู้บาดเจ็บ ณ จุดเกิดเหตุ ของเจ้าหน้าที่มูลนิธิช่วยเหลือผู้บาดเจ็บภายใต้การดูแลของพยาบาล เขตอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา

บทคัดย่อ

การศึกษาเชิงพรรณนา วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสามารถในการให้บริการและประเมินการดูแล ผู้บาดเจ็บ ณ จุดเกิดเหตุของเจ้าหน้าที่มูลนิธิช่วยเหลือผู้บาดเจ็บภายใต้การดูแลของพยาบาล สถานที่ เขตอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา ระยะเวลา เดือนกุมภาพันธ์ ถึง มีนาคม พ.ศ. 2541 วิธีการศึกษา ศึกษาในผู้บาดเจ็บที่นำส่งโดยเจ้าหน้าที่มูลนิธิ จำนวน 112 ราย (68 ครั้ง) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษา พบว่ามูลนิธิมีศักยภาพในการให้บริการ โดยมีบุคลากรที่ออกบริการเฉลี่ยทีมละ 4 คน/ครั้ง แต่ละครั้งสมาชิกผ่านการอบรมปฐมพยาบาล ร้อยละ 85.3 (58 ครั้ง) ความเร็วตั้งแต่รับแจ้งถึงนำผู้บาดเจ็บมา 19.6 นาที อุปกรณ์สื่อสารมีมากถึงร้อยละ 95.65 แต่ในด้านคุณภาพการดูแลผู้บาดเจ็บกลับพบว่าไม่เหมาะสมสูงปัญหาสำคัญที่สุดคือมีบาดแผลเลือดออกจำเป็นต้องได้รับการห้ามเลือดก่อนนำส่ง 89 รายหรือร้อยละ 79.46 แต่ไม่ได้รับหรือได้รับการห้ามเลือดไม่เหมาะสมถึงร้อยละ 78.65 รองลงมาเป็นปัญหากระดูกหัก 36 ราย (ร้อยละ 32.14) ได้รับการตามกระดูกที่เหมาะสมเพียงร้อยละ 19.44 และปัญหาทางเดินหายใจอุดกั้นต้องดูแลเปิดทางเดินหายใจให้โล่งก่อนและระหว่างนำส่งพบ 24 ราย (ร้อยละ 21.43) แต่ได้รับการช่วยเหลือที่เหมาะสมเพียงร้อยละ 8.33 สรุป การช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ ณ จุดเกิดเหตุและระหว่างนำส่งที่ดีที่สุดควรใช้หน่วยบริการทางการแพทย์ฉุกเฉิน (Emergency Medical Service: EMS) ซึ่งยังมีน้อยเพราะใช้งบประมาณและบุคลากรจำนวนมาก ปัจจุบันอาศัยมูลนิธิของเอกชนภายใต้การดูแลของพยาบาลอุบัติเหตุเเละฉุกเฉิน ซึ่งมีศักยภาพในระดับหนึ่ง แต่ต้องพัฒนาคุณภาพการช่วยเหลือผู้บาดเจ็บให้ถูกต้องเหมาะสมมากกว่านี้ โดยการปรับปรุงหลักสูตรอบรม จัดอบรมให้ครอบคลุม จัดโครงการประสานงานการดูแลผู้บาดเจ็บ ณ จุดเกิดเหตุ และจัดเจ้าหน้าที่มูลนิธิมาศึกษาดูงานฝึกปฏิบัติที่ตึกอุบัติเหตุเป็นต้น