ลำไส้ใหญ่อักเสบเรื้อรังชนิดมีแผลในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา

บทคัดย่อ

          ในประเทศไทยพบโรคลำไส้ใหญ่อักเสบเรื้อรังชนิดมีแผลได้ไม่บ่อยและเป็นรายงานการศึกษาของโรงพยาบาลในกรุงเทพมหานคร วัตถุประสงค์: เพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับโรคลำไส้ใหญ่อักเสบเรื้อรังชนิดมีแผลในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ผู้ป่วยและวิธีการ: ศึกษาย้อนหลังในผู้ป่วยโรคลำไส้ใหญ่อักเสบเรื้อรังชนิดมีแผลในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ตั้งแต่ สิงหาคม พ.ศ.2543-มีนาคม 2551 โดยผู้ป่วยทุกรายต้องมีอาการและอาการแสดงทางคลินิกที่เข้าได้และได้รับการส่องกล้องตรวจลำไส้ใหญ่ ผลการศึกษา: พบผู้ป่วยโรคลำไส้ใหญ่อักเสบเรื้อรังชนิดมีแผล 13 ราย เพศหญิง ร้อยละ 61.5 อายุเฉลี่ยขณะวินิจฉัยโรค 48.2±0.4 ปี (พิสัย 35-61 ปี) ระยะเวลาเฉลี่ยติดตามผู้ป่วย 42.2±26.7 เดือน (มัธยฐาน 53 เดือน) ภูมิลำเนาผู้ป่วยทั้งหมดอยู่ที่จังหวัดนครราชสีมา มีอาชีพเกษตรกรเป็นส่วนใหญ่ ร้อยละ 61.5 ระยะเวลาเฉลี่ยที่มีอาการก่อนการวินิจฉัยโรค 18.5±16.8 เดือน (มัธยฐาน 13 เดือน) ไม่มีประวัติการสูบบุหรี่เลย อาการที่นำผู้ป่วยมาพบแพทย์ทุกรายมาด้วยถ่ายเป็นมูกปนเลือด และมีอาการอื่นร่วมด้วย ได้แก่ โลหิตจาง ร้อยละ 23.1 น้ำหนักลดลงร้อยละ 15.4 ผลการส่องตรวจลำไส้ใหญ่พบว่าตำแหน่งที่พบการอักเสบส่วนใหญ่เป็น ลำไส้ใหญ่ซีกซ้าย ร้อยละ 84.6 โดยไม่พบการลุกลามสู่ terminal ileum เลย ระดับความรุนแรงของพยาธิสภาพส่วนใหญ่เป็นแบบปานกลาง ร้อยละ 84.6 การรักษาเพื่อควบคุมโรคส่วนใหญ่ได้ sulfazalazine อย่างเดียว ร้อยละ 53.8 รองลงมาได้ sulfazalazine ร่วมกับ azathiopine ร้อยละ 23.1 และได้ azathiopine อย่างเดียว ร้อยละ 15.4 มีผู้ป่วย 1 ราย สามารถหยุดยาที่ใช้ในการรักษาได้ สรุป: ในระยะเวลา 7 ปีครึ่งพบผู้ป่วยลำไส้ใหญ่อักเสบเรื้อรังชนิดมีแผลในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา   13 ราย ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุเฉลี่ยขณะวินิจฉัยโรค 48.2 ปี ระยะเวลาที่มีอาการก่อนการวินิจฉัยโรค 13 เดือน ส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรและไม่มีประวัติการสูบบุหรี่เลย อาการที่นำผู้ป่วยมาพบแพทย์ทุกรายมาด้วยถ่ายเป็นมูกปนเลือด ตำแหน่งที่พบการอักเสบจากการส่องกล้องส่วนใหญ่เป็นลำไส้ใหญ่ซีกซ้าย โดยไม่พบการลุกลามสู่ terminal ileum เลย และความรุนแรงของพยาธิสภาพส่วนใหญ่เป็นแบบปานกลาง