ภาวะขาดแอลกอฮอล์: ภาวะแทรกซ้อนที่พบในผู้ป่วยอุบัติเหตุ ในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา

บทคัดย่อ

          ภูมิหลัง: การรับปรึกษาปัญหาจิตเวชพบผู้ป่วยที่มากเป็นอันดับหนึ่งคือ ภาวะเพ้อ (delirium) สาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากการขาดแอลกอฮอล์ และมีความรุนแรงขึ้นถ้ามีอาการผิดปกติอื่น ๆ ร่วมด้วย โดยเฉพาะการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาข้อมูลผู้ป่วยที่มีภาวะขาดแอลกอฮอล์ที่พบในผู้ป่วยอุบัติเหตุในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ในด้านลักษณะทั่วไปของผู้ป่วย ประวัติการใช้แอลกอฮอล์ การบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ การดำเนินของภาวะขาดแอลกอฮอล์ และการรักษา ผู้ป่วยและวิธีการ: ทำการศึกษาแบบพรรณนา รวบรวมข้อมูลจากแบบบันทึกผู้ป่วยรับปรึกษาของกลุ่มงานจิตเวช และเวชระเบียนผู้ป่วยใน โดยเป็นผู้ป่วยได้รับอุบัติเหตุที่รักษาตัวในหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ระหว่างวันที่ 1 มกราคม ถึง 31 ธันวาคม 2550 ผลการศึกษา: ผู้ป่วยจำนวน 53 ราย ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 44.3 ปี มีการบาดเจ็บที่กระดูกแขนขาและสันหลัง ใช้แอลกอฮอล์แบบเสพติด อาการ alcoholic withdrawal delirium (AWD) พบในผู้ที่ใช้มานาน 10-20 ปี เริ่มแสดงอาการภายใน 3 วันหลังจากขาดแอลกอฮอล์ การรักษาที่ได้จากจิตแพทย์นอกจากขึ้นกับอาการเด่นของการขาดแอลกอฮอล์แล้วยังต้องคำนึงถึงภาวะปัญหาทางกายและศัลยกรรมของผู้ป่วย ส่วนใหญ่ใช้ diazepam ฉีดเข้าหลอดเลือดดำปริมาณเฉลี่ย 12.7+20 mg ตามด้วย lorazepam รับประทานปริมาณเฉลี่ย 14.5+14 mg ผลการรักษา ส่วนใหญ่หายจากภาวะสับสน ใช้เวลาในการรักษาเฉลี่ย 6.2 วัน สรุป: ผู้ป่วยที่ถูกส่งปรึกษาด้วยเรื่องพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงที่เป็นผลจากภาวะขาดแอลกอฮอล์ที่พบในผู้ป่วยอุบัติเหตุในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ปี พ.ศ.2550 ส่วนใหญ่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น AWD ควรมีการประเมินโดยใช้เครื่องมือ Clinical Institute Withdrawal Assessment for Alcohol Scale, Revised (CIWA-Ar) ติดตามอาการขาดแอลกอฮอล์ในผู้ป่วยชาย อายุ 30-50 ปี ที่เกิดอุบัติเหตุร่วมกับเมาสุรา มีประวัติใช้สุราเป็นประจำมานานกว่า 10 ปี การเกิดอุบัติเหตุทำให้บาดเจ็บที่กระดูกแขนขา กระดูกสันหลัง เพื่อให้การวินิจฉัยอาการขาดแอลกอฮอล์ให้รวดเร็วซึ่งมักพบในช่วง 3 วันแรก และการรักษาในระยะ detoxification ใช้ diazepam ฉีดเข้าหลอดเลือดดำในช่วง 2 วันแรก ทำให้ผู้ป่วยสงบได้อย่างรวดเร็วและปลอดภัย