การใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำในกลุ่มงานอายุรกรรม โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา

บทคัดย่อ

ผู้ป่วยที่มีการใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำจะมีอัตราการตายสูง เพิ่มระยะเวลาในการอยู่หอผู้ป่วยหนัก และเพิ่มระยะเวลาการนอนโรงพยาบาล พยากรณ์โรคของผู้ป่วยในกลุ่มนี้ด้อยกว่าในกลุ่มที่ไม่ต้องใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำ การศึกษาปัจจัยเสี่ยงและผลของการใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมาจึงมีความสำคัญ เพื่อเป็นข้อมูลในการเฝ้าระวังและลดการใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำต่อไป วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานของผู้ป่วยที่ถอดท่อช่วยหายใจทั้งที่ต้องใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำและไม่กลับซ้ำ และผลการรักษาของผู้ป่วยทั้งสองกลุ่ม ผู้ป่วยและวิธีการ: เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยทุกรายในกลุ่มงานอายุรกรรม โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมาที่ถอดท่อช่วยหายใจหลังจากใส่ท่อช่วยหายใจอย่างน้อย 6 ชั่วโมง โดยเริ่มศึกษาตั้งแต่ 6 มีนาคม 2549 ถึง 6 พฤษภาคม 2549 ผลการศึกษา: ผู้ป่วยที่ถอดท่อช่วยหายใจในการศึกษานี้ทั้งหมด 158 คน ในกลุ่มผู้ป่วยที่ไม่ใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำ 94 คน (ร้อยละ 59.5) ไม่มีการเสียชีวิตเลย กลุ่มผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำ 64 คน (ร้อยละ 40.5) มีอัตราการเสียชีวิตสูงถึง ร้อยละ 71.9 เพิ่มระยะเวลาการนอนโรงพยาบาลและการเจาะคอ ผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำ เป็นผู้ป่วยที่ไม่มีการวางแผนถอดท่อช่วยหายใจมากถึง 57 คน (ร้อยละ 89.1)โดยสาเหตุส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่ไม่มีการวางแผนถอดท่อช่วยหายใจคือ ผู้ป่วยดึงท่อช่วยหายใจเองและพบมากในหอผู้ป่วยสามัญ และช่วงเวรบ่ายถึงเวรดึก สรุป: ผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำในกลุ่มงานอายุรกรรมโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ส่วนใหญ่ไม่มีการวางแผนการถอดท่อช่วยหายใจมาก่อนและสาเหตุหลักคือ ผู้ป่วยถอดท่อช่วยหายใจเอง โดยผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจกลับซ้ำเพิ่มอัตราการเสียชีวิต เพิ่มระยะเวลาการนอนโรงพยาบาลและมีการเจาะคอมากขึ้น