11 รายแรกของการใส่สายสเต็นท์ในการถ่างขยายหลอดเลือดแดงและใส่ขดลวดของหลอดเลือดแดง ที่ส่วนต้นของหลอดเลือดเลี้ยงหัวใจเส้นซ้าย: ประสบการณ์ส่วนตัว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ภูมิหลัง: โรคหลอดเลือดหัวใจตีบตันที่ต้นขั้วของหลอดเลือดแดงเลี้ยงหัวใจเส้นซ้ายที่ได้รับการรักษาโดยทางยานั้นมักจะไม่ได้ผลดีแต่การขยายและใส่สเต็นท์ของหลอดเลือดตีบบริเวณนี้พบว่าสามารถที่จะทำได้และมีประโยชน์ในรายที่มีความเสี่ยงมากถ้าทำการผ่าตัดต่อเส้นเลือด วัตถุประสงค์: เป็นการรายงานผลทางคลินิกหลังจากผู้ป่วยได้รับการขยายหลอดเลือดและใส่ขดลวดที่ส่วนต้นของหลอดเลือดแดงเลี้ยงหัวใจเส้นซ้าย วิธีการและผลการศึกษา: จากผู้ป่วย 11 รายที่ได้รับการขยายหลอดเลือดและใส่ขดลวดที่ส่วนต้นของหลอดเลือดแดงเลี้ยงหัวใจเส้นซ้าย ในระหว่างปี ค.ศ. 2000-2005 ติดตามผลช่วง 6 เดือน ถึง 4 ปี พบว่าวิธีทำได้ผลสำเร็จร้อยละ 100 และมีอัตราของโรคแทรกซ้อนน้อย โดยไม่มีอัตราตายเลยทั้งก่อนและหลังทำบอลลูน ไม่มีผู้ป่วยที่ต้องทำซ้ำอีกในช่วงอยู่โรงพยาบาล ภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะเกิดขึ้นร้อยละ 18.18 ต้องขยายหลอดเลือดซ้ำในเวลาต่อมาร้อยละ 9.09 ผู้ป่วยส่วนใหญ่ได้รับขดลวดที่ไม่มียาเคลือบ มี 3 รายที่ได้รับสเต็นท์ที่มียาเคลือบ สรุป: การใส่สเต็นท์ที่ต้นขั้วของหลอดเลือดแดงเลี้ยงหัวใจเส้นซ้าย สามารถทำได้ในบางรายที่ได้คัดเลือกไว้ โดย เฉพาะในรายที่มีปัจจัยเสี่ยงสูงถ้าจะทำการผ่าตัด แต่ในปัจจุบันมีสเต็นท์ที่เคลือบด้วยยาทำให้ลดอัตราการอุดตัน ซึ่งควรจะต้องทำการวิจัยต่อไปว่าได้ผลดีกว่านี้หรือไม่ในช่วงติดตามผู้ป่วย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Cohen MV, Gorlin R. Main left coronary artery dise: clinical experience from 1964-1974. Circulation 1975; 52: 275-85.
Conley Ms, Ely RL, Kisslo J, Lee KL, Me Neer JF, Rosati RA. The prognostic spectrum of let main stenosis. Circulation 1978; 57:947-52.
Ellis SG, Tamai H. Nabuyoshi M. Contemporary Percutaneous treatment of unprotected left main coronary stenosis. Initial results from a multicenter registry analysis 1994-1996.Circulation 1997; 96: 3867-72.
O' Keefe JH, Hartzler GO, Rutherford BD. Left main
coronary angioplasty of 127 acute and elective procedure.
Am J Cardiol 1989; 64: 114-47.
Tan WA, Tamai H, Park SJ. Long-tern clinical after
unprotected left main trunk Porcutancous revascularization in 279 patients. Circulation 2001; 104: 1609-14.
Park SJ, Hong MK. Lee CW.Elective stenting of unprotected left main coronary artery stenosis: Effect of debulking before stenting and intravascular ultrasound guidance. I Am Coll cardiol 2001; 38: 1054-60.
Coy N, Rogers C, Kissing Sirolimus., Eluting for the treatment of left main coronary stenosis. Catheterization and cardiovascular interventions 2004; 61: 206-10.
Farinha JB, Kaplan MA, Haris CN, Dunne EF, Cartish RA, Kay JH. Disease of left main coronary artery: Surgical treatment and long term follow-up in 247 patients. Am J Cardiol 1978;2: 124-8.
Kiemencij F, Serruy PW, Macaya C. Continued benefit of coronary stenting versus balloon angioplasty: five year clinical follow up of Benestent -I trial. J Am Coll Cardiol 2001;37:1598-603.
Fajade Jean, Bossi J, Black AJ, Hayerizadeh BF. Unprotected left main stenting. The Paris course on revascularization 2000; 65-79.
Loop FD, Lyttee BW, Cosgrove DM. Atherosclerosis of left main coronary artery: 5 years result if surgical treatment. Am J Cardiol 1979; 44: 195-201.
Lopez JJ, Ho KKI, Stoler Re. Percatencous treatment of protected and unprotected left main coronary stenosis with new devices immediate angiographic results and intermediate term follow up. J Am Coll Cardiol 1997; 29: 345-52.
Caracciolo EA, Davis KB, Sopko. Comparison of surgical and medical group survival in patients with left main coronary artery disease: long term case experience. Circulation 1995; 901: 2325-34.
Colombo A, Gangloine A, nakamura S, Fienei L. "Kissing" stent for bifurcation coronary lesion Cathet Cardiovase Diagn 1993; 30: 1598-603.