ความซ้อนเหลื่อมที่ปรากฏผ่านพระพุทธรูปในประเทศไทย
คำสำคัญ:
ความซ้อนเหลื่อม, พระพุทธรูปบทคัดย่อ
พระพุทธรูปในประเทศไทยมีการเปลี่ยนแปลงคติในการดำเนินการสร้างและการประดิษฐานไม่น้อย ซึ่งเกี่ยวพันกับการทำหน้าที่ทางการสื่อสารแตกต่างกัน และล้วนเป็นผลพวงของการผสมผสานบริบททางวัฒนธรรมในห้วงเวลานั้น ๆ ปรากฏซ้อนเหลื่อมกัน โดยความซ้อนเหลี่ยมที่แสดงให้เห็นผ่านพระพุทธรูปนั้น มิได้จำกัดอยู่เพียงแต่ตัวบทอันเกี่ยวพันกับความเชื่อ ศาสนา และศิลปวัฒนธรรมเท่านั้น แต่ยังพบตัวบทอื่นประกอบด้วย อาทิ การเมือง เศรษฐกิจ เทคโนโลยี กระแสพฤติกรรมของผู้คน ดังนั้น จากแนวโน้มที่เป็นมาเช่นนี้ เบื้องหน้าสืบไปเราจักมีโอกาสได้เห็นพระพุทธรูปที่เกิดจากการประกอบสร้างรูปแบบและเนื้อหาใหม่อย่างที่เราอาจไม่เคยคาดไปถึงเป็นแน่
References
กรอุมา นุตะศรินทร์. (2542). การก่อสร้างอนุสาวรีย์และการจำลองพระพุทธรูปสำคัญ. สารกรมศิลปากร, 12(5),
-11.
กฤศวัฒน์ บันลือทรัพย์. (2547). ประวัติศาสตร์ศิลป. ธรรมชาติการพิมพ์.
กาญจนา แก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2553). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2554). พระพุทธรูปอินเดีย. ด่านสุทธาการพิมพ์.
โชติ กัลยาณมิตร. (2551). บทที่ 2 วัดในประเทศไทย. ใน หนังสือชุดลักษณะไทย เล่มที่ 2 เรื่อง ภูมิหลัง
(พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ทรงสรรค์ นิลกำแหง, พรรณี สุนทรโยธี และสุรีย์รัตน์ วงศ์เสงี่ยม. (2525). จดหมายเหตุการณ์สร้างพระพุทธรู
ปพระประธานพุทธมณฑล. กรมศิลปากร.
ธีรยุทธ บุญมี. (2546). ถอดรื้อปรัชญาและศิลปะแบบตะวันตกเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
พิริยะ ไกรฤกษ์. (2547). ปกิณกะในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่องความเปลี่ยนแปลงทางด้านศิลปะและวัฒนธรรม. ใน ตะวันตกในตะวันออก: สังคมไทยสมัยรัชกาลที่ห้าถึงปัจจุบัน เอกสารประกอบการสัมมนาเฉลิมพระเกียรติครบรอบ 150 ปี พระบรมราชสมภพพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. สถาบันไทยคดีศึกษา.
พิเศษ เจียจันทร์พงษ์. (2545). จุ๊ จุ๊ อย่าดัง! พระกำลังปลีกวิเวก. ใน หาพระหาเจ้า รวมบทความทางวิชาการเกี่ยวกับความหมายทางสังคมและวัฒนธรรมของโบราณวัตถุและโบราณสถาน. พิฆเณศ พริ้นท์ติ้ง เซ็นเตอร์.
รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง. (2547). ความเปลี่ยนแปลงทางรูปแบบและแนวความคิดของอนุสาวรีย์ไทยที่อุทิศให้วีรชน. ดำรงวิชาการ รวมบทความทางวิชาการคณะโบราณคดีปี 2547, 3(5), 68-77.
รุ่งโรจน์ ธรรมรุ่งเรือง. (2553). พระพุทธปฏิมาสยาม. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
วิไลเลขา ถาวรธนสาร. (2545). ชนชั้นนำไทยกับการรับวัฒนธรรมตะวันตก. ด่านสุทธาการพิมพ์.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2554). พระพุทธรูปสำคัญและพุทธศิลป์ในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ: ฟิสิกส์
เซ็นเตอร์.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2556). พุทธศิลป์สมัยรัตนโกสินทร์ พัฒนาการของงานช่างและแนวคิดที่ปรับเปลี่ยน.
ฟิสิกส์เซ็นเตอร์.
ศุภชัย สิงห์ยะบุศย์. (2547). ประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันตกฉบับสมบูรณ์. มิตรสัมพันธ์กราฟฟิค.
สายพิน แก้วงามประเสริฐ. (2538). ท้าวสุรนารี อนุสาวรีย์ 'สามัญชน' คนแรกในระบอบประชาธิปไตย.
ศิลปวัฒนธรรม, 17(2), 200-20.