การวิจัยเพื่อศึกษาสถานการณ์ของศูนย์รับส่งต่อผู้ป่วยในโรงพยาบาลศูนย์ ปีงบประมาณ 2562

บทคัดย่อ

                 การวิจัยเชิงพรรณนา (descriptive research) ครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์และศักยภาพการให้บริการของศูนย์รับส่งต่อผู้ป่วยในโรงพยาบาลศูนย์ กลุ่มตัวอย่างคือศูนย์รับส่งต่อผู้ป่วยในโรงพยาบาลศูนย์ระดับจังหวัดและระดับเขตสุขภาพโดยคัดเลือกแบบเจาะจง (purposive random) จำนวน 27 แห่ง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสำรวจสถานการณ์ของศูนย์รับส่งต่อผู้ป่วย เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่าง ต.ค. 2561 – มิ.ย. 2562 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่ามัธยฐาน และค่าฐานนิยม

                 ผลการศึกษาสถานการณ์ พบว่า โครงสร้างของศูนย์รับส่งต่อผู้ป่วยในโรงพยาบาลศูนย์มีความหลากหลาย ส่วนใหญ่มีรองผู้อำนวยการฝ่ายการแพทย์เป็นที่ปรึกษา (51.58%) และมีพยาบาลวิชาชำในสังกัดกลุ่มงานอุบัติเหตุฉุกเฉินเป็นหัวหน้า (88.89%) ส่วนใหญ่มีการกำหนดขอบเขตความรับผิดชอบของเจ้าหน้าที่ประจำศูนย์ (88.89%) แต่ไม่ชัดเจนและหลากหลายส่วนใหญ่มีการพัฒนาบุคลากร (87.27%) แต่ไม่เป็นระบบและไม่ครอบคลุมทักษะที่จำเป็นและส่วนใหญ่มีแนวทางปฏิบัติการรับส่งต่อ (85.19%) แต่ไม่ครบถ้วน

                 ผลการศึกษาศักยภาพการให้บริการของศูนย์รับส่งต่อ พบว่า อยู่ในระดับปานกลาง (56.45%) เมื่อวิเคราะห์ 8 องค์ประกอบ พบว่ามีคะแนนจากน้อยไปมากดังนี้ องค์ประกอบที่ 3 การบริหารและพัฒนาบุคลากร (44.10%) องค์ประกอบที่ 7 กิจกรรมหลัก (46.60%) องค์ประกอบที่ 4 โครงสร้างด้านอาคารสถานที่ สิ่งแวดล้อมและความปลอดภัย (51.80%) องค์ประกอบที่ 6 แนวทางหรือคู่มือปฏิบัติงาน (56.60%) องค์ประกอบที่ 8 ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศ (56.00%) องค์ประกอบที่ 1 เจตจำนงและจุดมุ่งหมายของหน่วยงาน (65.64%) องค์ประกอบที่ 2 การบริการจัดการ (66.53%) และองค์ประกอบที่ 5 วัสดุครุภัณฑ์ มาตรฐานศูนย์รับส่งต่อ (74.00%)

                ข้อเสนอแนะ คือควรมีการกำหนดนโยบายการดำเนินงานและโครงสร้างของศูนย์รับส่งต่อผู้ป่วยให้ชัดเจน ควรพัฒนาความร่วมมือเครือข่ายนอกกระทรวงสาธารณสุขเพื่อการแบ่งปันทรัพยากร ควรสนับสนุนให้มีการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการจัดการข้อมูลในการส่งต่อและควรมีแผนการพัฒนาบุคลากรของศูนย์รับส่งต่อผู้ป่วยในโรงพยาบาลทุกระดับเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความปลอดภัยและได้รับการดูแลจากบุคลากรทางด้านสุขภาพที่มีคุณภาพ