ประสิทธิผลของโปรแกรมการป้องกันโรคมะเร็งปากมดลูกต่อการรับรู้ของสตรีและการตรวจติดตามในสตรีที่มีเซลล์เยื่อบุปากมดลูกผิดปกติ แผนกนรีเวช โรงพยาบาลขอนแก่น

บทคัดย่อ

                การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการป้องกันโรคมะเร็งปากมดลูกต่อการรับรู้ของสตรีและการตรวจติดตามในสตรีที่มีเซลล์เยื่อบุปากมดลูกผิดปกติ โดยประยุกต์ใช้กรอบแนวคิดแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพและทฤษฎีแรงจูงใจเพื่อการป้องกันโรคของโรเจอร์ กลุ่มตัวอย่าง คือ สตรีที่มีผลการตรวจเซลล์เยื่อบุปากมดลูกผิดปกติ จากการมารับการตรวจส่องกล้องปากมดลูกที่แผนกนรีเวช โรงพยาบาลขอนแก่น จำนวน 66 คน กลุ่มตัวอย่างได้จากการคัดเลือกตามคุณสมบัติที่กำหนดไว้แบ่งกลุ่ม โดยวิธีการสุ่มอย่างง่ายเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 33 คน กลุ่มทดลองได้เข้าร่วมโปรแกรม จำนวน 2 ครั้ง ครั้งแรกวันที่มารับใบนัดส่องกล้องปากมดลูก และครั้งที่ 2 วันนัดส่องกล้องปากมดลูก ในระกว่างรอมาตรวจส่องกล้องมีการโทรศัพท์ติดตามและสอบถามปัญหา รวมทั้งกระตุ้นให้มาตรวจตามนัด เก็บข้อมูลช่วงเดือนกันยายน ถึงเดือนพฤศจิกายน 2563 เก็บข้อมูลก่อนและหลังโปรแกรมด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ, จำนวน, ร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, Paired t-test, Independent t-test และ Z-test

                ผลการวิจัยพบว่าประสิทธิผลของโปรแกรมการป้องกันโรคมะเร็งปากมดลูกต่อการรับรู้ของสตรีและการตรวจติดตามในสตรีที่มีเซลล์เยื่อบุปากมดลูกผิดปกติ ของกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนการรับรู้ โอกาสเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งปากมดลูก การรับรู้ความรุนแรงของโรคมะเร็งปากมดลูก การรับรู้ประโยชน์ของการมาตรวจส่องกล้องปากมดลูก และการรับรู้ต่ออุปสรรคในการมารับการตรวจส่องกล้องปากมดลูกสูงกว่าก่อนการทดลองและสูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) และมาเข้ารับการตรวจส่องกล้องปากมดลูกตามนัดมากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบ

                ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า โปรแกรมการป้องกันโรคมะเร็งปากมดลูกทำให้สตรีที่มีผลการตรวจเซลล์เยื่อบุปากมดลูกผิดปกติมีการรับรู้การป้องกันโรคมะเร็งปากมดลูกและการมารับการตรวจส้องกล้องปากมดลูกตามนัดสูงขึ้น ดังนั้นจึงควรนำโปรแกรมการป้องกันโรคมะเร็งปากมดลูกไปประยุกต์ ใช้ในสตรีที่มีผลการตรวจเซลล์เยื่อบุปากมดลูกผิดปกติเพื่อส่งเสริมการมารับบริการตรวจส่องกล้องปากมดลูกตามนัดต่อไป