ประสิทธิผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับประทานยา Methylphenidate ในเด็กสมาธิสั้นของผู้ปกครองเด็กที่มารับบริการ โรงพยาบาลกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร
คำสำคัญ:
การส่งเสริมการรับประทานยา, โรคสมาธิสั้น, เมทิลเฟนิเดตบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมส่งเสริมการรับประทานยาเมทิลเฟนิเดต (methylphenidate) ในเด็กสมาธิสั้นของผู้ปกครอง ณ โรงพยาบาลกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร
วิธีการวิจัย: เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง แบบสองกลุ่ม วัดผลก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ปกครองเด็กสมาธิสั้นที่มารับบริการ ณ คลินิกสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่น โรงพยาบาลกระทุ่มแบน ระหว่างเดือน มิถุนายน - กรกฎาคม 2567 คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงจำนวน 60 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 30 รายและกลุ่มควบคุม 30 ราย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามความรู้และความร่วมมือในการใช้ยา ซึ่งมีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.95 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและการทดสอบค่าที
ผลการวิจัย: หลังทดลอง กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยความรู้เกี่ยวกับโรคสมาธิสั้นและการใช้ยา methylphenidate เพิ่มขึ้นจากก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (7.96±1.03 และ 4.63±0.86; p<0.001) และมากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) และกลุ่มทดลองมีความสม่ำเสมอในการให้เด็กรับประทานยา methylphenidate เพิ่มขึ้นจากก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (85.46±5.59 และ 76.38±4.36; p<0.001) และมากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001)
สรุปผล: โปรแกรมส่งเสริมการรับประทานยา methylphenidate ในเด็กสมาธิสั้นของผู้ปกครองมีประสิทธิผลต่อความรู้และความสม่ำเสมอในการให้เด็กรับประทานยา โดยมุ่งเน้นให้ผู้ปกครองมีความรู้และความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับการใช้ยา ตลอดจนสนับสนุนพฤติกรรมการให้ยาอย่างเหมาะสมและต่อเนื่อง
References
Krain AL, Castellanos FX. Brain development and ADHD. Clin Psychol Rev. 2006;26(4):433-44.
ปัจฉิมา หลอมประโคน. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลการรักษาสมาธิสั้นในเด็ก. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลศรีษะเกษม สุรินทาร์ บุรีรัมย์. 2565;37(2):381-90.
สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต. สมาธิสั้น [อินเทอร์เน็ต]. 2556 [เข้าถึงเมื่อ 2 ม.ค. 2568]. เข้าถึงได้จาก: https://th.rajanukul.go.th/_admin/file-download/groupreview0000268.pdf
ระบบคลังข้อมูลด้านการแพทย์และสุขภาพ. ผู้ป่วยโรคสมาธิสั้นเข้าถึงบริการ (workload) [อินเทอร์เน็ต]. 2566 [เข้าถึงเมื่อ 2 ม.ค. 2568]. เข้าถึงได้จาก: https://hdc.moph.go.th/spk/public/standard-report-detail/90ccfbfd92f7d1bdd89d0cfd8b4e46ec
วิฐารณ บุญสิทธิ. โรคสมาธิสั้น: การวินิจฉัยและการรักษา. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2555;57(4):373-86.
จินิส สีห์รา, วัลลภ อัจสริยะสิงห์, ชุติมา แจ้งจิตร, ชาญวิทย์ พรนภดล. การศึกษานำร่องเรื่องประสิทธิผลของกิจกรรมกลุ่มผู้ปกครองเพื่อลดอัตราการรับประทานยาไม่สม่ำเสมอในผู้ป่วยโรคสมาธิสั้น. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2562:64(1):3-20.
ชาญวิทย์ พรนภดล. คู่มือวิทยากรการฝึกอบรมผู้ปกครองวิธีปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเด็ก. นครปฐม: คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ม.มหิดล; 2548.
ชมรมผู้ปกครองบุคคลสมาธิสั้นแห่งประเทศไทย. การใช้ยาและผลของยา. [ม.ป.ป] [เข้าถึงเมื่อ 19 เม.ย. 2568]. เข้าถึงได้จาก: http://www.adhdthai.com/autistic/catalog.php?category=17
พาสินี แจ่มจ้า, สุนิศา สุขตระกูล, ประนอม รอดคำดี. ผลของโปรแกรมการจัดการความเครียดต่อความสามารถในการดูแลของผู้ดูแลเด็กสมาธิสั้น. วารสารแพทย์นาวี. 2562;46(1):32-48.
อธิชาดา อธิพงษ์อาภรณ์, นิดา ลิ้มสุวรรณ. สาเหตุของการขาดการติดตามการรักษาอย่างต่อเนื่องในผู้ป่วยโรคสมาธิสั้น วัยเด็กและวัยรุ่น. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2561;63(1):33-46.
กรรณิกา ไถนาเพรียว, อรวรรณ หนูแก้ว, วีณา คันฉ้อง. ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการดูแลของผู้ดูแล ด้านการรับประทานยาต่อเนื่องของเด็กสมาธิสั้นวัยเรียน. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน. 2565;28(3):72-86.
Rosenstock M, Strecher J, Becker H. Social learning theory and the health belief model. Health Educ Q. 1988;15(2):175-83.
Morisky DE, Green LW, Levine DM. Concurrent and predictive validity of a self-reported measure of medication adherence. Med Care. 1986;24(1):67-74.
Bloom BS. Taxonomy of Education Objectives: The Classification of Education Goal. New York: Longman; 1956.
ปัณม์ชรัก เฟื่องโพธิ์ทอง. โปรแกรมการบริบาลยาเภสัชกรรมส่งเสริมความต่อเนื่องในการรับประทานยาต้านไวรัสเอดส์ในผู้ป่วยที่ไม่ร่วมมือในการใช้ยา. วารสารวิชาการสาธารณสุข. 2560;26(1):185-97.
Cohen J. Statistical Power Analysis. Psychol Sci. 1988;1(3):98–101
วันรวี พิมพ์รัตน์. ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้และทัศนคติของผู้ปกครองกับความสม่ำเสมอในการกินยา methylphenidate ของเด็กสมาธิสั้น. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย. 2566;61(1):15-26.
Safavi P, Saberzadeh M, Tehrani AM. Factors associated with treatment adherence in children with attention deficit hyperactivity disorder. Indian J Psychol Med. 2019;41(3):252-7.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 โรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนา
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของโรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับโรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนาและบุคลากรท่านอื่น ๆ ในโรงพยาบาลฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง
