การพยาบาลผู้ป่วยกระดูกเบ้าสะโพกหักที่รักษาด้วยการผ่าตัดร่วมกับได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกาย : กรณีศึกษา 2 ราย

บทคัดย่อ

ความเป็นมา: กระดูกเบ้าสะโพกหักเป็นปัญหาหนึ่งที่มีอุบัติการณ์การเกิดสูงขึ้นตามอายุของประชากรที่เพิ่มขึ้น โดยสาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากอุบัติเหตุ การพลัดตกหกล้มซึ่งเป็นสาเหตุที่สำคัญของการรับไว้ในโรงพยาบาล และพบว่าอัตราตายจะสูงสุดในช่วง 6 เดือนแรกหลังจากเกิดกระดูกสะโพกหักมีคุณภาพชีวิตที่แย่ลง การให้การรักษาโดยการผ่าตัดที่มีความแตกต่างกันไป ซึ่งการมีพื้นฐานความรู้และวางแผนให้ยาระงับความรู้สึกที่ถูกต้อง เหมาะสมและรวดเร็วเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยให้ผู้ป่วยได้รับความปลอดภัย ลดภาวะแทรกซ้อนและสามารถฟื้นตัวหลังจากผ่าตัดได้เร็วขึ้น

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาการพยาบาลผู้ป่วยกระดูกเบ้าสะโพกหักที่รักษาด้วยการผ่าตัดร่วมกับได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกาย: กรณีศึกษา 2 ราย

วิธีการดำเนินงาน : ศึกษาเปรียบเทียบการพยาบาลผู้ป่วยกระดูกเบ้าสะโพกหักที่รักษาด้วยการผ่าตัดร่วมกับได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกาย จำนวน 2 ราย ที่เข้ารับการผ่าตัดและได้รับยาระงับความรู้สึก
ในกลุ่มงานการพยาบาลวิสัญญี โรงพยาบาลมหาสารคาม โดยรวบรวมข้อมูลจากเวชระเบียนผู้ป่วยใน 
การสัมภาษณ์ผู้ป่วยและการสังเกต การวิเคราะห์ข้อมูล วิเคราะห์เปรียบเทียบ อาการและอาการแสดง การรักษา แบบบันทึกทางการพยาบาลโดยใช้แนวคิดประเมินผู้ป่วยตามแบบแผนทางด้านสุขภาพ  11 แบบแผนของกอร์ดอน

ผลการศึกษา : เปรียบเทียบการพยาบาลผู้ป่วยกระดูกเบ้าสะโพกหักที่รักษาด้วยการผ่าตัดร่วมกับได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกาย จำนวน 2 ราย พบว่า

รายที่ 1 ชายไทย อายุ 46 ปี ประสบอุบัติเหตุโดนไฟฟ้าแรงสูงช็อต ตกจากต้นไม้สูง 5 เมตร ไม่สลบ จำเหตุการณ์ได้ มีแผลที่ขาซ้ายเป็นรอยช็อต ปวดสะโพกซ้าย และขาซ้ายผิดรูป ได้รับการวินิจฉัยโรค คือ MHI (Moderate risk) with Electrical injury with CFX Acetabulum left hip รักษาด้วยการผ่าตัดร่วมกับได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกาย

รายที่ 2 ชายไทยอายุ 46 ปี ประสบอุบัติเหตุรถกะบะชนรถเก๋งลงข้างทาง สลบ จำเหตุการณ์ได้
ไม่หมด ปวดหัวไหล่และต้นขาซ้าย ปวดมากขยับลำบาก มีแผลช้ำที่หัวไหล่ มีโรคประจำตัวคือ ความดันโลหิตสูง ไขมันในเลือดสูง ได้รับการวินิจฉัยโรค คือ MHI (Moderate risk) with with CFX left Acetabulum with CFX left Proximal humerus รักษาด้วยการผ่าตัดร่วมกับได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกาย

กรณีศึกษาทั้ง 2 ราย มีอาการและอาการแสดงของกระดูกเบ้าสะโพกหักคือ มีอาการปวดบวมบริเวณสะโพก เจ็บสะโพกลุกขยับตัวไม่ได้และมีลักษณะขาผิดรูป เมื่อติดตามผลลัพธ์ทางการพยาบาล พบว่า
มีภาวะแทรกซ้อนจากการสูญเสียเลือดและสารน้ำเป็นจำนวนมากในเวลารวดเร็ว

สรุป : การพยาบาลผู้ป่วยกระดูกเบ้าสะโพกหักที่รักษาด้วยการผ่าตัดร่วมกับได้รับการระงับความรู้สึกแบบทั่วร่างกาย มีรายละเอียดและโรคประจำตัวที่แตกต่างกัน วิสัญญีพยาบาลมีบทบาทสำคัญในการให้ยาระงับความรู้สึกที่เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละราย รวมถึงการดูแลให้การพยาบาลที่เหมาะสมทั้งระยะก่อน ระยะขณะ และหลังการได้รับยาระงับความรู้สึกซึ่งจะช่วยให้การผ่าตัดปลอดภัย ควรนำหลักฐานเชิงประจักษ์มาใช้เป็นแนวทางปฏิบัติการพยาบาลสำหรับการดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้ เพื่อลดโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตรายถึงชีวิตได้อย่างมีประสิทธิภาพ