การพัฒนาคุณภาพการช่วยฟื้นคืนชีพในงานห้องผู้ป่วยหนักผู้ใหญ่: ประสบการณ์ ในโรงพยาบาลบ้านโป่ง จ. ราชบุรี

บทคัดย่อ

การปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพในผู้ป่วยวิกฤติที่เข้ารับการรักษาตัวในหน่วยผู้ป่วยวิกฤติอย่างทันท่วงทีและมีประสิทธิภาพ เป็นปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการรอดชีวิตของผู้ป่วย โดยบุคลากรทางการแพทย์และพยาบาลที่เกี่ยวข้องหากทำหน้าที่ประสานกันในทีมอย่างมีประสิทธิภาพและให้การดูแลผู้ป่วยอย่างเป็นระบบ มีขั้นตอนที่เป็นมาตรฐาน ย่อมทำให้อัตรารอดชีวิตของผู้ป่วยสูงขึ้นโดยไม่มีภาวะแทรกซ้อน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอประสบการณ์ในการพัฒนาคุณภาพการช่วยฟื้นคืนชีพในงานห้องผู้ป่วยหนักผู้ใหญ่ ในโรงพยาบาลบ้านโป่ง  ซึ่งในช่วงที่ผ่านมาพบว่า ผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่มีภาวะหัวใจหยุดเต้น (cardiac arrest) จะเกิดภาวะหัวใจหยุดเต้นซ้ำ  และอัตรารอดชีวิตน้อยมาก จึงมีแนวคิดในการพัฒนาทักษะและกระบวนการต่างๆที่เกี่ยวข้องกับการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นสูงในหอผู้ป่วยวิกฤติผู้ใหญ่ โดยดำเนินการพัฒนาใน 5 ขั้นตอน ได้แก่   1) การพัฒนาแนวทางในการเฝ้าระวัง การป้องกันและการรักษาภาวะวิกฤตก่อนหัวใจหยุดเต้น  2) การพัฒนาระบบการขอความช่วยเหลือจากทีมที่ตอบสนองอย่างรวดเร็วภายในโรงพยาบาล พร้อมทั้งกำหนดหน้าที่ในทีมที่ชัดเจน 3) การพัฒนาความรู้และทักษะของบุคลากรเพื่อให้การช่วยฟื้นคืนชีพได้อย่างมีประสิทธิภาพ 4) การพัฒนาด้านการใช้ทรัพยากรต่าง ๆ อย่างมีประสิทธิภาพ 5) ระบบการดูแลอย่างต่อเนื่องและการทำงานเป็นทีม ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นภายหลังการพัฒนากระบวนการ พบว่า อัตรารอดหลังทำการช่วยฟื้นคืนชีพ มีแนวโน้มสูงขึ้นทุกปี คือ ในปี 2560 คิดเป็นร้อยละ 20.75 ปี 2561 ร้อยละ 23.08 และปี 2563 ร้อยละ 30.0 จากเดิมคือในปี 2563 ตามลำดับ พบว่าระหว่างปี 2561 – 2563 อัตรารอดหลังทำการช่วยฟื้นคืนชีพมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นทุกปี