รูปแบบความไวต่อยาต้านจุลชีพของเชื้อ Vibrio spp. ที่คัดแยกได้จากกุ้งก้ามกรามจากตลาดท้องถิ่นในจังหวัดปทุมธานี
คำสำคัญ:
วิบริโอ, กุ้งก้ามกราม, การดื้อต่อสารต้านจุลชีพบทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินการปนเปื้อนของเชื้อ Vibrio spp. ในกุ้งก้ามกรามจากร้านจำหน่ายอาหารทะเลสดในจังหวัดปทุมธานี รวมถึงการศึกษาลักษณะฟีโนไทป์ ได้แก่ ความไวต่อสารต้านจุลชีพ และปัจจัยก่อโรค (In Vitro) ของเชื้อแบคทีเรียที่แยกได้ การทดสอบการย่อยสลายเม็ดเลือดแดง และการย่อยสลายเจลาตินบนอาหารเลี้ยงเชื้อ การศึกษาจากตัวอย่างกุ้งก้ามกราม จำนวน 5 ตัวอย่าง (ตัวอย่างละ 5 ตัว) พบเชื้อ Vibrio spp. จำนวน 10 ไอโซเลต ผลการทดสอบทางชีวเคมีของเชื้อแบคทีเรียที่แยกได้ระบุว่าโคโลนีสีเขียวบนอาหารเลี้ยงเชื้อ TCBS เป็น V. parahaemolyticus (6 สายพันธุ์) ส่วนโคโลนีสีเหลืองเป็น V. cholerae (4 สายพันธุ์) ผลการทดสอบการย่อยสลานเม็ดเลือดแดงพบว่าเชื้อมีคุณสมบัติ Alpha-hemolysis ร้อยละ 60 และ Gamma-hemolysis ร้อยละ 40 ในขณะที่ผลการย่อยสลายเจลาตินเป็นลบทั้งหมด (ร้อยละ 100) ผลการทดสอบความไวต่อสารต้านจุลชีพ พบว่าเชื้อส่วนใหญ่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะ 8 ชนิดที่ใช้ในการทดสอบ (ร้อยละ 90-100) ยกเว้น Tetracycline ซึ่งพบว่าเชื้อร้อยละ 90 มีความไวต่อยาระดับปานกลาง การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าเชื้อ Vibrio spp. ที่แยกได้มีแนวโน้มดื้อต่อยาปฏิชีวนะที่ใช้รักษาการติดเชื้อในระบบทางเดินอาหาร
References
Abdalla T, Al-Rumaithi H, Osaili TM, Hasan F, Obaid RS, Abushelaibi A, & Ayyash MM. (2022). Prevalence, antibiotic-resistance, and growth profile of Vibrio spp. isolated from fish and shellfish in the Subtropical-Arid area. Frontiers in Microbiology, 13, 861547.
Adesiyan IM, Bisi-Johnson MA, & Okoh AI. (2022). Incidence of antibiotic resistance genotypes of Vibrio species recovered from selected freshwaters in Southwest Nigeria. Scientific Reports, 12(1), 18912.
Amalina NZ, Dzarifah Z, Amal MNA, Yusof MT, Zamri-Saad M, Al-saari N, Tanaka M, et al. (2019). Recent update on the prevalence of Vibrio species among cultured grouper in Peninsular Malaysia. Aquaculture Research, 50(11), 3202-10.
Baker-Austin C, Trinanes J, & Martinez-Urtaza J. (2020). The new tools revolutionizing Vibrio science. Environmental Microbiology, 22(10), 4096-4100.
Canellas ALB, Lopes IR, Mello MP, Paranhos R, de Oliveira BFR, & Laport MS. (2021). Vibrio species in an urban tropical estuary: antimicrobial susceptibility, interaction with environmental parameters, and possible public health outcomes. Microorganisms, 9(5), 1007.
Changsen C, Likhitrattanapisal S, Lunha K, Chumpol W, Jiemsup S, Prachumwat A, Kongkasuriyachai D, Ingsriswang S, Chaturongakul S, Lamalee A, Yongkiettrakul S, & Buates S. (2023). Incidence, genetic diversity, and antimicrobial resistance profiles of Vibrio parahaemolyticus in seafood in Bangkok and eastern Thailand. PeerJ, 11, e15283.
Chonsin- K. (2020). Virulence factors of foodborne pathogenic Vibrio parahaemolyticus. Journal of Medicine and Health Sciences, 27(1), 160-72.
CLSI. (2023). CLSI supplement M100 performance standards for antimicrobial susceptibility testing. 3rd ed. Clinical and Laboratory Standards Institute.
Froelich BA, & Daines DA. (2020). In hot water: effects of climate change on Vibrio-human interactions. Environmental Microbiology, 22(10), 4101-11.
Garrity G. (2007). Bergey’s manual of systematic bacteriology: Volume 2: The Proteobacteria, Part B: The Gammaproteobacteria. Springer Science & Business Media.
Hoffmann S, Batz MB, & J. Morris Jr JG. (2012). Annual cost of illness and quality-adjusted life year losses in the United States due to 14 foodborne pathogens. Journal of food protection, 75(7), 1292-1302.
Kim YJ, Park KH, Park DA, Park J, Bang BW, Lee SS, Lee EJ, et al. (2019). Guideline for the antibiotic use in acute gastroenteritis. Infection & chemotherapy, 51(2), 217-43.
Kramer AM, Ward JE, Dobbs FC, Pierce ML, & Drake LM. (2016). The contribution of marine aggregate-associated bacteria to the accumulation of pathogenic bacteria in oysters: an agent-based model. Ecology and Evolution, 6(20), 7397-7408.
Melo LMR, Almeida D, Hofer E, dos Reis CMF, Theophilo GND, Santos AFM, & Vieira RHSF. (2011). Antibiotic resistance of Vibrio parahaemolyticus isolated from pond-reared Litopenaeus vannamei marketed in Natal, Brazil. Brazilian Journal of Microbiology, 42, 1463-69.
Oosterveer P. (2006). Globalization and sustainable consumption of shrimp: consumers and governance in the global space of flows. International Journal of Consumer Studies, 30(5), 465-76.
Osei-Adjei G, Huang X, & Zhang Y. (2018). The extracellular proteases produced by Vibrio parahaemolyticus. World Journal of Microbiology and Biotechnology, 34(5), 68.
Percival SL, & Williams DW. (2014). Vibrio. Microbiology of Waterborne Diseases, (pp. 237-248). Academic Press.
Ramesh K, Natarajan M, Sridhar H, & Umamaheswari S. (2014). Virulence determination among Vibrio harveyi hatchery isolates through haemolysis and growth constraint. Global Journal of Bio-Science and Biotechnology, 3(1), 109-114.
Sampantamit T, Ho L, Lachat C, Hanley-Cook G, & Goethals P. (2021). The contribution of Thai fisheries to sustainable seafood consumption: national trends and future projections. Foods, 10(4), 880.
Siriphap A, Utrarachkij F, Assavanig A, Bhumiratana A, & Suthienkul O. (2009). Antimicrobial resistance of Vibrio parahaemolyticus isolated from white shrimp and water samples in shrimp farms, Phang-Nga Province. The 12th National Graduate Research Conference. Khon Kaen University.
Zhang XH & Austin B. (2005). Haemolysins in Vibrio species. Journal of Applied Microbiology, 98(5), 1011-19.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 วารสารนวัตกรรมสุขภาพและความปลอดภัย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารนวัตกรรมสุขภาพและความปลอดภัย ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
2. บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารนวัตกรรมสุขภาพและความปลอดภัย
