ผลของโปรแกรมการทำกลุ่มจิตบำบัดแบบผสมผสานต่อการทำหน้าที่ทางการรู้คิดของผู้ป่วยจิตเวชสูงอายุโรงพยาบาลศรีธัญญา

บทคัดย่อ

          วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการทำกลุ่มจิตบำบัดแบบผสมผสานต่อการทำหน้าที่ทางการรู้คิดของผู้ป่วยจิตเวชสูงอายุโรงพยาบาลศรีธัญญา วัสดุและวิธีการ: กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยจิตเวชสูงอายุ จำนวน 8 คน ได้จากการเลือกตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling) ตามเกณฑ์คัดเข้าศึกษา กลุ่มตัวอย่างได้รับโปรแกรมตามรูปแบบที่กำหนดไว้ ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ถึง เดือนเมษายน 2559 จำนวน 10 ครั้ง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์และการทดสอบเครื่องมือที่ใช้ในการทดลองได้แก่ โปรแกรมการทำกลุ่มจิตบำบัดแบบผสมผสาน แบบบันทึกพฤติกรรมผู้ป่วยขณะทำกิจกรรม แบบทดสอบย่อย Word Recall Task และแบบทดสอบย่อย Word Recognition Task ของแบบทดสอบ ADAS-Cog วิเคราะห์ข้อมูลส่วนตัวโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของคะแนนจากแบบทดสอบย่อย ก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการทำกลุ่มจิตบำบัดแบบผสมผสาน ด้วยสถิติ Wilcoxon’s Test ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างมีการทำหน้าที่ทางการรู้คิดในด้านความจำภายหลังจากใช้โปรแกรมการทำจิตบำบัดแบบผสมผสานดีกว่าก่อนการใช้โปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 มีความกังวลใจ ไม่สบายใจลดลง และมีความภูมิใจในตนเองเพิ่มขึ้น ภายหลังจากการเข้าร่วมโปรแกรม การทำกลุ่มจิตบำบัดแบบผสมผสาน สรุป: ผลของโปรแกรมการทำกลุ่มจิตบำบัดแบบผสมผสาน สามารถนำไปใช้เพิ่มการทำหน้าที่ทางการรู้คิดในด้านความจำ ส่งผลให้มีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมหลังการใช้ โปรแกรมที่สามารถลดความกังวลใจ ไม่สบายใจ และเพิ่มความภาคภูมิใจในตนเองของผู้ป่วยจิตเวชสูงอายุได้