ความชุกของโคโมกรานินเอในผู้ป่วยโรคกระเพาะอาหาร โรคไอบีเอส และท้องเสียงเรื้อรังในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา

บทคัดย่อ

          ผู้ป่วยมะเร็งเน็ตมาด้วยอาการที่หลากหลายได้แก่ ถ่ายเหลวบางครั้ง ปวดท้องออกร้อนท้องเป็นพัก ๆ ซึ่งอาจวินิจฉัยผิดเป็นลำไส้อักเสบ ภาวะการขาดฮอร์โมนเพศ โรคกระเพาะอาหารหรือโรคลำไส้แปรปรวนได้ วัตถุประสงค์:เพื่อศึกษาความชุกของโคโมกรานินเอในผู้ป่วยโรคกระเพาะอาหารเรื้อรัง โรคไอบีเอส และท้องเสียเรื้อรังในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมา ผู้ป่วยและวิธีการ: กลุ่มศึกษาได้แก่ ผู้ป่วยอายุมากกว่า 15 ปีทุกรายที่มาด้วยปัญหาปวดท้องเรื้อรัง โรคไอบีเอสหรือท้องเสียเรื้อรังในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมาระหว่างกุมภาพันธ์ถึงเมษายน พ.ศ.2553 ที่ยินยอมเข้าร่วมการศึกษา กลุ่มที่ถูกคัดออกได้แก่ โรคไตวายเรื้อรัง ได้รับยาลดกรดที่ยับยั้งปั้มภายใน 1 สัปดาห์และโรคหัวใจวายเรื้อรัง ทำการตรวจเลือดหาระดับสารโคโมกรานินเอด้วยวิธีเรดิโออิมมูโนที่ห้องปฏิบัติการโรงพยาบาลรามาธิบดี กรุงเทพมหานคร  ผลการศึกษา: ผู้ป่วยที่เข้าร่วมการศึกษาทั้งหมด 75 ราย ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง (ร้อยละ 72) อาศัยในจังหวัดนครราชสีมา (ร้อยละ 94.7) ไม่มีโรคร่วม (ร้อยละ 78.7) อายุเฉลี่ย 49.5±12.1 ปี ผู้ป่วยส่วนใหญ่ (ร้อยละ 86.7) มาด้วยปัญหาโรคกระเพาะอาหารเรื้อรัง โดยมีอาการประมาณ 1 ปี ค่าเฉลี่ยระดับโคโมกรานินเอ246±10.9 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร (ยกเว้น 3 รายที่ระดับสูงมากกว่า 870 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร) โดย 39 ราย (ร้อยละ 52) มีโคโมกรานินเอสูงผิดปกติ ในกลุ่มที่โคโมกรานินเอสูงผิดปกติ ได้ตรวจซ้ำ 11 รายแต่ยังคงมีโคโมกรานินเอสูงผิดปกติเพียง 3 ราย (ร้อยละ 27.3) [>870, 222.3 และ 109.9 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร] 19 รายได้รับการส่องกล้องตรวจทางเดินอาหารส่วนบนและ 8 รายได้รับการส่องตรวจลำไส้ใหญ่ซึ่งไม่พบความผิดปกติที่สำคัญ ส่วนใหญ่ได้รับการติดตามอาการและไม่พบมีสิ่งผิดปกติที่บ่งชี้ว่าน่าจะมีโรคมะเร็งเน็ต ซึ่งรวมถึง 3 รายที่มีระดับโคโมกรานินเอสูงผิดปกติทั้ง 2 ครั้งด้วย สรุป: ความชุกของโคโมกรานินเอในผู้ป่วยโรคกระเพาะอาหาร โรคไอบีเอส และท้องเสียเรื้อรังในโรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมาพบได้สูง แต่ไม่มีส่วนช่วยในการวินิจฉัยโรคมะเร็งเน็ตระยะแรก