ผลกระทบของการขาดการติดต่อเพื่อขอรับการตรวจรักษาที่มีต่อการเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงของผู้ป่วยจิตเวชที่เป็นผู้ป่วยในของโรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมา

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ  วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลกระทบของการขาดการติดต่อเพื่อขอรับการตรวจรักษา ที่มีต่อการเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงของผู้ป่วยจิตเวชที่เป็นผู้ป่วยในของโรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมา ผู้ป่วยและวิธีการ ศึกษาเชิงวิเคราะห์ชนิดย้อนหลังแบบ unmatched case-control study โดยใช้ผู้ป่วยจิตเวชที่เป็นผู้ป่วยในของโรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาในปีงบประมาณ 2536 เป็นประชากรตัวอย่าง กลุ่มศึกษาคือประชากรตัวอย่างที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงขณะพักรักษาตัวเป็นผู้ป่วยในครั้งนี้ทุกรายซึ่งมีจำนวน 148 ราย กลุ่มควบคุมคือประชากรตัวอย่างที่ไม่มีอาการก้าวร้าวรุนแรง ตลอดระยะเวลาของการพักรักษาตัวอยู่เป็นผู้ป่วยในของโรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาครั้งนี้ซึ่งถูกเลือกออกมาเป็นจำนวน 148 ราย เท่าจำนวนของกลุ่มศึกษา โดยใช้วิธี simple random sampling วิเคราะห์ข้อมูลโดยคำนวณค่าอัตราเสี่ยง relative risk ปัจจัยเสี่ยงคือการขาดการติดต่อเพื่อขอรับการตรวจรักษา ผลการศึกษา ผู้ป่วยจิตเวชที่เป็นผู้ป่วยในและมีประวัติขาดการติดต่อเพื่อขอรับการตรวจรักษามีโอกาสเสี่ยงต่อการเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงมากกว่าผู้ป่วยจิตเวชที่เป็นผู้ป่วยในและไม่มีประวัติขาดการติดต่อเพื่อขอรับการตรวจรักษา 6.02 เท่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จึงควรหาแนวทางป้องกันการขาดการติดต่อเพื่อขอรับการตรวจรักษาของผู้ป่วยจิตเวช เพื่อลดโอกาสเสี่ยงที่จะเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง ซึ่งอาจทำได้หลายวิธี เช่น โดยการพัฒนาเครือข่ายระบบบริการสุขภาพจิต และพัฒนาระบบส่งต่อ เป็นต้น