Effectiveness of stress management promotion program applying the self-efficacy theory among first-year bachelor of public health students program at the College of Allied Health Sciences, Suan Sunandha Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quasi-experimental research aimed to study the effectiveness of a stress management promotion program based on the self-efficacy theory. A sample of 66 first-year bachelor's students in public health from the Faculty of Allied Health Sciences at Suan Sunandha Rajabhat University was divided into experimental and comparison groups, with 33 participants in each group. The experimental group received the intervention program over 8 weeks, encompassing both in-class activities and online components, while the comparison group received regular instruction. Data collection was conducted at pre- and post-intervention on the 8th week using a self-administered online questionnaire. Data were analyzed using descriptive statistics and inferential statistics, including Chi-square test, Fisher's exact test, independent t-test, paired samples t-test, Wilcoxon signed ranks test, and Mann-Whitney U test. After the intervention, the experimental group showed statistically significant improvements in knowledge of stress management and stress management behaviors compared to the pre-intervention scores (p < 0.001 and p = 0.050, respectively). When comparing the two groups, significant differences were found in knowledge of stress management (p = 0.013). Furthermore, the experimental group demonstrated positive changes in mean scores for perceived self-efficacy in stress management, outcome expectations regarding stress management, and stress levels compared to their pre-intervention scores and those of the comparison group; however, these differences were not statistically significant (p > 0.05). Therefore, this stress management promotion program may be applicable to target groups in similar contexts, particularly by emphasizing educational activities on stress management and intensifying activities that enhance self-efficacy and outcome expectations related to stress management.
Article Details
References
World Health Organization. Stress. [Internet]. [place unknown]: [publisher unknown]; 2023 February 21 [cited 2024 Jul 1]. Available from: https://www.who.int/news-room/questions-and-answers/item/stress.
Cooper J. Stress and depression [Internet]. WebMD: [publisher unknown]; 2023 Sep 26 [cited 2024 Jul 5]. Available from: https://www.webmd.com/depression/features/stress-depression.
Mental Health Foundation. Stress: statistics [Internet]. [place unknown]: [publisher unknown]; 2018 [cited 2024 Jun 23]. Available from: https://www.mentalhealth. org.uk/explore-mental-health/statistics/ stress-statistics.
Ray J. World unhappier, more stressed out than ever [Internet]. [place unknown]: Gallup; 2022 Jun 28 [cited 2024 Jun 22]. Available from: https://news.gallup.com/poll /394025/world-unhappier-stressed-ever.aspx.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. สำรวจพฤติกรรมสุขภาพของนิสิตนักศึกษา: รายงานฉบับสมบูรณ์. [อินเทอร์เน็ต]. [ม.ป.ท.]: [ม.ป.พ.]; ม.ค. 2566 [เข้าถึงเมื่อ 24 ก.ค. 2567]. เข้าถึงได้จาก: https://dol.thaihealth.or.th/Media/Index/87a526d4-e2b0-ed11-80fd-00155d1aab66.
จิริสุดา สินธุศิริ, ปทิตตา สงวนสุข, นริศรา ชัยเชียงพิณ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความเครียดของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 คณะสาธารณสุขศาสตร์และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน 2567;10(1):207-215.
นภัสกร ขันธควร. ความเครียดและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของนิสิตชั้นปีที่ 1 ระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. Chulalongkorn Med J 2558;60(4):455-465
สิริทรัพย์ สีหะวงษ์, ณิชกานต์ ฝูงดี, ณัฐธิดา ยานะรมย์, ณัฐนรี น้อยนาง, ณัฐมล อาไนย์, ตุลาภรณ์ บุญเชิญ, และคณะ. ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดของนักศึกษาคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. วารสารมฉก.วิชาการ 2561;21(42):93-106.
ศริญญา จริงมาก. ความชุกและการจัดการความเครียดของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. วารสารพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น 2562;6(1):43-56
อ้อยทิพย์ บัวจันทร์, เทพไทย โชติชัย, สมฤทัย ผดุงผล, กิรณา แต้อารักษ์, และชลการ ทรงศรี. ความเครียดและวิธีเผชิญความเครียดของนักศึกษาสาธารณสุข. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น 2563;7(2):193-203.
ฉัตร คำแสง, วรดร เลิศรัตน์, เจณิตตา จันทวงษา, กษิดิ์ เดชคำพุช, พิชชากร เรืองเดชาวิวัฒน์, และสรวิศ มา.บ้านไม่ใช่เซฟโซนสำหรับทุกคน: เข้าใจปัญหาพื้นที่ปลอดภัยผ่านแบบสำรวจเยาวชน 2022 [อินเทอร์เน็ต]. [ม.ป.ท.]: [ม.ป.พ.]; 2565 [เข้าถึงเมื่อ 14 มิถุนายน 2567]. เข้าถึงได้จาก: https:// 101pub.org/home-not-safe/.
สวรรยา วิวัฒน์ถาวร, ณัฎฐพงษ์ กุลสิทธิจินดา. ความเครียดและภาวะซึมเศร้าในแพทย์ฝึกหัดโรงพยาบาลตำรวจ. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย 2563;65(4):373-384.
ธัญญาณัฏฐ กิตติจินดาวงศ์, พรพรหม สุธาทร. อิทธิพลของความเครียดและภาวะซึมเศร้าต่อการตัดสินใจลาออกกลางคันและการจัดการความเครียดในนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะอุตสาหกรรมบริการ วิทยาลัยดุสิตธานี กรุงเทพฯ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์ 2565;6(1):70-90.
สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สำรวจพฤติกรรมสุขภาพของนิสิตนักศึกษาในมหาวิทยาลัย [อินเทอร์เน็ต]. [ม.ป.ท.]: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ; 2566 [เข้าถึงเมื่อ 16 มิ.ย. 2567]. เข้าถึงได้จาก: http://www.cusri.chula.ac.th/archives/research/สำรวจพฤติกรรมสุขภาพของ.
รุจาภา จิระประดิษฐ์ผล, ยุภา โพผา, ศิปภา ภุมมารักษ์, มณฑา ลิ้มทองกุล, ฑิฆัมพร มัจฉาชีพ. ผลการสวดมนต์แนวพุทธต่อความเครียดของนักศึกษาชั้นปีที่ 1. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลอุดร 2564;29(1):1-10.
ทยาวีร์ จันทรวิวัฒน์, สุหทัย โตสังวาลย์. ผลของโปรแกรมการเจริญสติเป็นฐานออนไลน์ต่อระดับความเครียดและระดับสติในนักศึกษาพยาบาล. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต 2564;35(3):42-57.
กัลยาณี ตันตรานนท์, บังอร ศุภวิทิตพัฒนา, พรรณพิไล ศรีอาภรณ์, นิศาชล รักสกุล, สุกฤตา สวนแก้ว, จักรภพ ธาตุสุวรรณ. ประสิทธิผลของโปรแกรมพัฒนาปัญญาสัมมาทิฏฐิต่อระดับความเครียดของนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลทหารบก 2565;23(2):129-137.
สุวรรณี สร้อยสงค์, สุภาณี คลังฤทธิ์, ปิยพงศ์ สอนลับ, จินดาวรรณ เงารัศมี, นันทวรรณี ธีรพงศ์, ขวัญสุวีย์ อภิจันทรเมธากุล. ผลการใช้กิจกรรมจิตตปัญญาศึกษาเพื่อลดความเครียดและส่งเสริมการเผชิญปัญหาของนักศึกษาพยาบาลในวิชาปฏิบัติหลักการและเทคนิคการพยาบาล. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา 2567;32(2):52-65.
สุลี ถาวรกุล, สมคิด ปราบภัย. ผลของโปรแกรมการจัดการความเครียดด้วยการประยุกต์ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองต่อความเครียดจากการฝึกปฏิบัติทางการพยาบาลครั้งแรกของนิสิตพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล 2564;37(1):193-205.
Bartholomew LK, Mullen PD. Five roles for using theory and evidence in the design and testing of behavior change interventions. J Public Health Dent 2011;71(1):20-33.
สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล, วนิดา พุ่มไพศาลชัย, พิมพ์มาศ ตาปัญญา. การสร้างแบบวัดความเครียดสวนปรุง. [อินเทอร์เน็ต]. [ม.ป.ท.]: [ม.ป.พ.]; 2541 [เข้าถึงเมื่อ 10 มิถุนายน 2567]. เข้าถึงได้จาก: https://he01.tci-thaijo.org/index.php/APPJ/article/view/90246.
Bandura A. Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company; 1997.
ฝ่ายรับเข้าศึกษา กองบริการการศึกษา. รายงานสรุปจำนวนผู้สมัครและรายงานตัวนักศึกษาใหม่ ภาคปกติ ระดับปริญญาตรี ประจำปีการศึกษา 2567 [อินเทอร์เน็ต]. [ม.ป.ท.]: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา; 23 ก.ย. 2567 [เข้าถึงเมื่อ 10 ต.ค. 2567]. เข้าถึงได้จาก: https://admission.ssru.ac.th/isqy06.
Fleiss JL. Statistical methods for rates and proportions. 1st ed. London: John Wiley & Sons; 1981.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. สำรวจพฤติกรรมสุขภาพของนิสิตนักศึกษา: รายงานฉบับสมบูรณ์ [อินเทอร์เน็ต]. [ม.ป.ท.]: [ม.ป.พ.]; ม.ค. 2566 [เข้าถึงเมื่อ 11 ต.ค.2567]. เข้าถึงได้จาก: https://dol.thaihealth.or.th/Media/Index/87a526d4-e2b0-ed11-80fd-00155d1aab66.
วีรวรรณ วงศ์ปิ่นเพ็ชร์, อรทัย เจียมดำรัส, และนธิดา ศิริอภัยพันธ์. การพัฒนาและทดสอบประสิทธิผลของโปรแกรมการฝึกผ่อนคลายความเครียดด้วยตนเองสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. Silpakorn Univ e-Journal (Social Sciences, Humanities, and Arts) 2567;44(4):41-52.
